Nα κρατάς το ρυθμό

Θα ‘ρθουν μικρό μου στη ζωή σου στιγμές
Που τα μάτια σου δε θα διακρίνουν τα χρώματα
Μη φοβηθείς
Θα ‘ρθουν καλό μου στη ζωή σου βραδιές
Που θα σε μεθάνε βαριά αρώματα
Θα ‘ναι της στιγμής

Δώσε στην καρδιά σου την ανάσα σου
Για να ανασαίνεις τη ζωή
Για να αισθανθείς τη μέρα που άνθισε
Δώσε στην ψυχή σου την αφή

Θα ακούς μουσικές από πέντε σημεία
να κρατάς το ρυθμό
Βήματα σκόρπια προς κάθε πορεία
Συρε εσύ το χορό

Σκέπασε μ’ αγάπη αυτά που έζησες
Κράτα φυλαχτό σου τη στιγμή
Κι αν μια νύχτα νιώσεις πως παρέδωσες
Ξεκουράσου, τ’ αύριο δεν αργεί…

Θνητή λογική

Κάποια βραδιά στης λογικής μου τη φαρέτρα
Μονάχα αίμα βρήκα. Κόκκινο. Ζεστό.
Αίμα που στένευε της ζήσης μου τα μέτρα
Υγρό που έπρεπε να πιω για να σωθώ…

Κοίταξα γύρω μου με φόβο κι αγωνία
Κι είδα μια μάνα να πενθεί ένα παιδί
Μια μαυροφόρα να στολίζει ένα κλουβί
Κι ένα πρεζόνι καθιστό σε μια γωνία

Σκέφτηκα… "πέθανα… είναι η κόλαση αυτή"
Κι άκουσα γύρω μου φωνές και φασαρία
Φώναζαν "Ζήτω μας! Συνήλθε το παιδί!"
Και μου ψιθύριζαν "αυτή ‘ναι η κοινωνία"

Μου παν προχώρα ή με πόδια ή χωρίς
Φύγε απ’ τα σύννεφα αυτή ‘ναι η αλήθεια
Μα θα κρατάω ζωντανά τα παραμύθια
Γιατί να φύγω θα ‘ναι πάντοτε νωρίς…