Σε βολική απόσταση να ζούμε τη φυγή μας
Βαφτίζοντας την συντροφιά
Μόνοι μαζί… να είμαστε… να ζούμε τη στιγμή μας
Για να τρομάζει η μοναξιά
Κάθε σου βήμα έντεχνα το τέλος ζωγραφίζει
Τάσεις φυγής…
Μα η θεα μιας μπλε θάλασσας, το είναι σου γεμίζει
Έλξεις ζωής!
Στ’ όνειρο φώλιασε κρυφά η παιδική ζωή σου
Μα πού να πας;
Τα μάτια σου ορίζουνε τι θέλει η ψυχή σου
Και δε γερνάς...
Μα η νύχτα φεύγει… κι ο ήλιος έρχεται νωρίς
Αχ! τι ντροπή…
Κι αν τέτοιες ώρες, δεν έχεις τίποτα να πεις
Καταστροφή…!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου