Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Μ' έρωτα δίκασα...



Σ’ έναν καθρέφτη μπρος με δυο όνειρα στα χέρια
πενθώ τους ήχους μιας αδάμαστης κραυγής
Με δυο ρυτίδες μου γυρνώ στα καλοκαίρια
Σ’ ένα υπέροχο τανγκό από μια μπάντα εποχής

Έχω λατρέψει κι αγαπώ μία ψυχή
όπως η νότα που γυρεύει τις χορδές για ν’ αναπνέει
Μ’ έρωτα δίκασα εκείνο το φιλί
Για να γυρνάει κάθε νύχτα, σ’ αγαπάω να μου λέει

Μ’ έρωτα δίκασα εκείνο το φιλί
Κι όνειρα μύρια στο κορμί μου να σταλάζουν σαν χειμώνες
Ζεστό στα χέρια μου το αίμα απ’ την πληγή
Κι άστεγες θύμησες γυρεύουν του κορμιού σου τις κρυψώνες

Έχω πεθάνει κι αγαπώ να γεννηθώ
σ’ ένα φουέρτε... τη ζωή μου να μεθώ και να γελάω
Έχω γνωρίσει, έχω βιώσει, έχω ξεχάσει και μπορώ
Σε δυο τακούνια τη ζωή να σεργιανάω

1 σχόλιο:

nkarakasis είπε...

!! νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να δικάσεις κάποιον με αυτόν τον τρόπο..