Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011
Γιορτάζω
Το πρώτο μας φιλί…Τ’ αληθινό γιορτάζω
Το τελευταίο όνειρο που έμεινε μισό
Την πιο μοιραία δύναμη. Τον έρωτα γιορτάζω
Που μ’ έκανε στα σύννεφα να νιώθω οτι ζω
Γιορτάζω σχέδια που έκανα με ‘σένα
Γιορτάζω λέξεις που ποτέ δε θα σου πω
Γιορτάζω νύχτες – φυλαχτά καλά κρυμμένα
Γιορτάζω όσα να ξεχάσω δεν μπορώ
Γιορτάζω μη αλλιώς μπορώντας να δαμάσω
Θέλω μου που ‘χασα απ΄του πάθους την ορμή
Ματιές φωτιές΄ ανάσες δίκοπες γιορτάζω
Με τα τραγούδια μου γιορτάζω τη σιωπή
Υψώνοντας το είναι μου σημαία στη φυγή σου
Για τα ταξίδια στην αλήθεια που ζητάς
Γιορτάζω όλες τις στιγμές που έζησα μαζί σου
Γιατί η αλήθεια είναι ό,τι αγαπάς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Άραγε, ποιό πανώριο βασιλόπουλο μ' ένα φιλί του ξύπνησε την ωραία μας κοιμωμένη;
Όποιος και να 'ναι, τον ευχαριστώ και γιορτάζω την επιστροφή σου!
Αλήθεια τι λέει στο τέλος το παραμύθι με την ωραία κοιμωμένη και το βασιλόπουλο; Πριν απο εκέινο το μυστήριο: "και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..";
(Δε φαντάζεσαι πόσο απολαμβάνω κάθε φορά τα σχόλιά σου.... (είδες τους τόνους φαντάζομαι έτσι;; ))
Κάποιοι άλλοι στίχοι πάλι λένε: "Θέλω να σε δω, με έρωτα βαρύ, να μην μπορεί κανείς να διώξει αυτόν τον θάνατο".
Τις καληνύχτες μου ;)
χμμ.. Μονο σαν ευχή μπορώ να το δω αγαπημένε χόλυ... Και εχει πιάσει! ;)
Καλημέρα σου!!
Εγώ πάλι θα μπορέσω να το δω, μόνο στα επακόλουθα γραπτά σου ;)
Good Morning Αρτζουεντίνα!
Δημοσίευση σχολίου