Μύριζες άνοιξη στα μέσα του Γενάρη
Κι είχα λουλούδια φυτεμένα στην ψυχή
Το σύννεφο έπειθα μαζί του να με πάρει
Όταν την πόρτα της ζωης είδα ανοιχτή
Με μόνη ελπίδα το φιλί να ‘ναι γλυκό
Όταν της φλόγας μας περάσει η δίνη
Να 'ναι ένας φάρος αφημένος στο γιαλό
Για ότι σταθεί… ότι περάσει... κι ότι μείνει...
Κεντούσες όνειρα όταν κλάδευα ελπίδες
Μοίραζες μύρο όταν ζητιάνευα νερό
Ζούσα τις στάλες της βροχής όταν με είδες
Κι εσύ μου έδειξες γαλάζιο ουρανό
Με μόνη ελπίδα το φιλί να ναι γλυκό
Όταν της φλόγας μας περάσει η δίνη
Να 'ναι ένας φάρος αφημένος στο γιαλό
Για ότι σταθεί… ότι περάσει... κι ότι μείνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου